"Stop calling us Mzungu"

16 januari 2014 - Livingstone, Zambia

Malawi en Zambia

Aan het einde van 2013 rijden we Malawi in.De grensprocedure met Malawi is ietwat rommelig, anders dan we gewend zijn. Het was bovenal erg druk met auto’s, vrachtauto’s en bussen. Verder werden we wederom in de wacht gezet, dat wil zeggen, toen we aan de beurt waren om het paspoort af te stempelen besloot de ambtenaar om te gaan lunchen. Dus, wachten tot de beste man terug is, er zit niets anders op. We vinden het niet zo’n ramp, het feit dat we hier geen visum hoeven te kopen en geen roadtax hoeven te betalen maakt uiteraard al veel goed. We rijden Malawi in na ongeveer twee uurtjes.

Wat roept het land Malawi bij je op? De meeste mensen zullen het kennen vanwege Lake Malawi. Weer andere zullen het waarschijnlijk associëren met Madonna, die Malawi in 2006 in het nieuws bracht toen ze hier 2 kinderen adopteerde. Malawi is een klein, lang en smal land wat grenst aan Tanzania, Mozambique en Zambia. Nu we Malawi inrijden verlaten we tevens The Great Rift Valley, die Afrika geologisch in tweeën aan het splijten is, en waar we al sinds Jordanië door heen rijden. Malawi behoort tot 1 van de 5 armste landen van de wereld. Hier is niet eens sprake van een armoedegrens, hier leeft men in armoede. Levenskansen en levensjaren zijn hier tot het minimale gereduceerd en het land is niet rijk aan grondstoffen of exportproducten. De afwezigheid van delfstoffen,het ontbreken van een zeehaven en de traditionele gerichtheid op de verbouw van thee en tabak op plantages, samen met het lage opleidingsniveau van de bevolking maken de economische situatie dramatisch. Daaroverheen is de aidsepidemie gekomen, die een belangrijk deel van de economisch productieve middengeneratie heeft weggevaagd.

Lake Malawi, oftewel, zee Malawi.We rijden langs het Lake Malawi op, het bekende en grote zoetwatermeer wat tevens de grens met Mozambique is. Het kristalheldere water zit vol vis, hier leeft de bevolking van. Het meer is 560 kilometer lang en op zijn breedste punt is het 75 kilometer. Het heeft dus meer iets weg van een zee, en dat idee wordt versterkt als je op het strand staat waar de golven behoorlijk zijn. Malawi is een land dat niet een sterk dramatische geschiedenis kent van oorlog en geweld. De bevolking ervaart vooral nog de last van de erfenis van de vorige president die een behoorlijke economische crisis nalaat. Daarbij opgeteld het stoppen van de ontwikkelingshulp maakt dat Malawi tot 1 van de 5 armste landen ter wereld telt. Hierdoor zijn de prijzen in bv de supermarkt tot belachelijke hoogte gedreven. Een reep chocolade kost 6 euro en dat lijdt uiteraard tot een kleine ramp voor ons budget. Het bijgeloof en de problematiek rondom AIDS staan hier sterk op de voorgrond. Sommige stammen houden sterk vast aan hun traditie. Als voorbeeld; wanneer een echtgenoot sterft aan aids, dan heeft binnen een dag of 2 de weduwe seks met haar zwager, naast het lichaam van haar man en wordt daarmee ook zijn lager geplaatste vrouw. Dit was zeker in het verleden sterk het gebruik bij een aantal stammen en de erfenis hiervan is het hoge percentage van AIDS gevallen. Het werkelijke cijfer is niet bekend, maar men schat dat zeker 32% van de bevolking, waaronder ook de pasgeboren baby’s, HIV-besmet zijn of AIDS heeft. Helaas is het niet voor iedereen mogelijk om hiertegen de verkrijgbare aidsremmende middelen te nemen waardoor de kans op het krijgen van AIDS kleiner wordt. In Malawi wordt beheksing uitgedreven door middel van een uitzinnige ceremonie met trommels en maskers. Dit komt nog het meeste voor in de kleine dorpjes en daarmee zie je het verschil in ontwikkeling met bv de steden.

Made in China!!!Wij rijden vanuit de grens met Tanzania, zuidelijker langs het Lake Malawi, richting Chitimba. Daar hebben Ed en Carmen een campsite met lodges, ‘Chitimba beach camp’ genaamd, http://www.chitimba.com. Het is een prachtige ruim opgezette plek aan het strand, en tevens een leuk adres om op huwelijksreis te gaan want er ligt een heuse ‘Love Boat’  op het strand wat dienst doet als logde. Ed en Carmen komen van Limburg, uit Meijel en Panningen wel te verstaan, en runnen hier sinds 7 jaar hun bedrijf. Hier willen we oud- en nieuw doorbrengen. Het voelt een beetje als thuiskomen zo tussen de Limburgers, een heerlijk gevoel waaraan Ton zich uiteindelijk ook over geeft nadat hij ons er vele malen heeft op geattendeerd dat ‘Eindhoven de gekste’ is.

2014 kan nu al niet meer stuk.Het succes van 2013 moeten we vieren en beleven om nooit meer te vergeten. Het is warm, in de schaduw telt de thermometer bijna 40 graden. Het benauwde weer maakt dat het echte gevoel van de feestdagen zoals we dat kennen, wat naar de achtergrond is verdwenen. Maar dat kan de pret niet drukken. Carmen vertelt de meest mooie verhalen over het leven, en alles wat ze meemaken in Malawi. We hangen voor uren aan haar lippen. Ed amuseert ons met fantastische muziek en hierdoor hebben we het gevoel dat de top 2000 ook dit jaar heel dichtbij is. We hebben een ontzettend leuke oudejaarsavond en terwijl de regen en onweer de nacht beheersen gaat het jaar over naar 2014 en betekent dat voor ons officieel het 2e gedeelte van deze prachtige reis.

Chitimba Lodge, the place to be!!We ontmoeten Floor en Jan, de (Nederlandse) eigenaars van ‘FloJa Foundation’. Zij runnen sinds 5 jaar in Ngara, iets noordelijker van Chitimba, een opvang voor weeskinderen en kansarme kinderen. Dit succesvolle project leeft van sponsoring vanuit Nederland en kan hierdoor dagelijks aan 80 kinderen een zinvolle dagbesteding bieden en hen tevens voorzien van 2 maaltijden per dag. Een luxe in dit land want het gros van de bevolking kan zich enkel 1 maaltijd per dag veroorloven. Inmiddels zijn zij de gelukkige adoptieouders van Tjoby, een 6 weken oud Malawiaans jongetje. Ook bij hun is er de mogelijkheid om te kamperen of in hun B&B te verblijven. Je kunt hen vinden via http://www.FloJaMalawi.nl.

De tweede dag van ons verblijf ontdekken we een mierennest op het dak van de camper, onder de hoes van het dakraam. Waarschijnlijk zijn die erin gaan nestelen vanwege de regenperiode, op zoek naar een droge warme plek. Het kost ons een aantal uren om ze te verwijderen, want zo ijverig als de mieren zijn, zaten ze uiteraard overal en was dit tevens een verplicht moment om alle vakken, laadjes en kastjes leeg en schoon te maken.

De stad Livingstonia, volledig in Schotse stijl.Vanuit Chitimba gaan we Livingstonia bezoeken, een wandeltocht van 8 uur in totaal. In 4 uur lopen we de steile berg op en in even zoveel tijd weer naar beneden over de 22 tellende haarspeldbochten. In 1894 stichtten Schotse missionarissen Livingstonia. Zij vestigden zich eerder al in Cape Maclear (zuidelijker in Malawi) en Bandawe, maar ongezonde omstandigheden en veel malariamuggen stuurden de missie de hoogte in. De kans op o.a. Malaria zou hier minder zijn door de kou en de zuivere lucht. Hoewel, toen wij de berg opliepen troffen we 3 jonge kinderen waarvan er 1 duidelijk malaria had. Ze liepen met ons mee tot aan het ziekenhuis en achteraf denken we dat ze hoopte dat wij de zieke jongen zouden helpen om zijn ziekenhuiskosten te betalen. Maar dat werd ons niet duidelijk in eerste instantie en vandaar dat we hier ook niet naar handelde.

Inmiddels wonen er in Livingstonia ruim 6.500 mensen. Het is een lange tocht vanaf Chitimba omhoog. Een zandweg met grote kuilen en los grind slingert zich naar boven. Rotsblokken steken uit de grond. Over een afstand van vijftien kilometer doen we ongeveer 4 uur. Het meer verandert langzaam in een kleine plas en steeds meer bergtoppen bepalen het panorama. Onderweg passeren we  verschillende watervallen. Uit een knalgroene decor valt het water steil naar beneden. Rode rotsblokken kruipen onder de begroeiing vandaan. In een grot achter de vijftig meter hoge Manchawe waterval verstopten lokale bewoners zich een dikke eeuw geleden nog voor slavenhandelaren. Op bijna tweeduizend meter hoogte, met een majestueus uitzicht over de omgeving, bouwden de missionarissen hun post. Ze vernoemden de plek naar hun voorganger, David Livingstone. Livingstone was de eerste blanke Europeaan die Afrika van west naar oost doorkruiste. Hij trok zich het lot van de slaven aan Lake Malawi zo aan dat hij besloot om er een christelijke missiepost te bouwen en hiermee wereldwijd bekendheid en aandacht af te dwingen voor de slavernij. Het afschaffen van de slavernij rondom Lake Malawi duurde uiteindelijk nog tot 1874. In 1883 zorgde de dood van deze bekende missionaris en ontdekkingsreiziger voor een opleving in de Britse steun voor missies in oostelijk Afrika.

Het Stone House, nu museum in Livingstonia.Livingstonia is een typisch Schots stadje. De huizen en een grote  kerk zijn opgetrokken uit rode bakstenen . Nog steeds hangt de rust in de straten. De atmosfeer voelt als heel vredig en prettig. De enorme klok in de kerktoren, geïmporteerd uit Glasgow, komt in beweging als de touwen handmatig worden bediend. Deze kleine stad heeft veel betekenis voor Malawi. Robert Laws, die 52 jaar lang leider van de missie was, richtte in Livingstonia een schooltje op. Al snel werd het de beste school van de regio en verspreidden de leerlingen zich succesvol over de buurlanden. Een universiteit bleef voor Laws’ slechts een droom. Maar de lokale kerkgemeenschap realiseerde in 2003 alsnog de universiteit van Livingstonia.. Het huis waar Law woonde, The Stone House, staat er nog en dient nu als museum. Het voelt een beetje als een pelgrimsplek.

Eenmaal terug op Chitimba camp bleek er een krokodil op het strand te zijn. De lokale bevolking is hier net zo bang voor als wij, en dus werd het een gezellig onderonsje op het strand. Na ruim een uur werd de krokodil wel gespot, in het meer, en is niet meer terug op het strand gekomen. Ed maakte ondertussen van de gelegenheid gebruik om een fotoshoot te houden, daar hij tevens fotograaf is, en wij vermaakte ons met de kinderen die maar al te graag op de foto willen.

Huwelijks reis of huwelijkse problemen? Boek de Love Boat in Chitimba Camp.Nadat we de accu letterlijk en figuurlijk weer vol hadden, nemen we na 4 dagen afscheid van Ed en Carmen. Het is een heerlijke tijd geweest in Chitimba en we zullen met regelmatig hieraan terugdenken want Ed heeft ons zoveel muziek meegegeven dat we de rest van onze reis vooruit kunnen. Bedankt Ed, we genieten er iedere dag van!

We vervolgen de reis richting het zuiden en rijden via Rumphi naar Mzuzu. De weg naar Rumphi is fantastisch mooi. Deze leidt door de bergpassen en we zien verschillende soorten wild onderweg. In Rumphi bezoeken we Matunkha, een eco-centre waar o.a. weeskinderen opgevangen worden. Het is opgezet door een Nederlands echtpaar dat hier 15 jaar lang zich inzette voor het lot van de wezen en de kwetsbare kinderen. Het is echt een aanrader om hier even langs te gaan. De accommodatie is fantastisch en de gebouwen die dienst doen als school, ziekenhuis en kantoren zijn een lust voor het oog van de timmerman.  Je kunt er vers brood kopen, heerlijk lunchen en het veelzijdige project bekijken. In Malawi is het merendeel van de lodges en dergelijke verblijfplaatsen, die opgezet zijn door Europeanen met een nevendoel, zoals bv weeskinderen of kwetsbare kinderen opvangen en voorzien van onderwijs.

De Baobab, de boom met een verhaal.Onderweg naar Mzuzu zien we de Baobab-boom. Deze prachtige mysterieuze boom is de oudste boom van Afrika, en misschien wel de oudste van de wereld. Hij kan tot ongeveer 3000 jaar oud worden. Het verhaal gaat dat deze boom niet ontstaan is door kruisingen. Deze boom is door God zelf geschapen. En toen God de boom nog eens goed wilde bekijken bewoog deze steeds waarop Hij boos werd en hem uit de grond rukte om hem vervolgens andersom terug te plaatsen met de wortels omhoog. Daarom wordt hij ook wel eens ‘onderstebovenboom’ genoemd. De boom is van onschatbare waarde voor de inlandse bevolking en vandaar dat de boom nooit zal worden omgekapt. Men bouwt er dorpen omheen.

Het valt niet mee om na die heerlijke nachten op Chitimba Camp een alternatief te vinden voor de nachten. We verblijven de eerste 2 nachten op 2 verschillende backpackers met campsite waarvan we bij allebei de indruk hebben dat er wat uitgerangeerde reizigers bijeen komen om zich te beklagen over de wereld en de leiders. Daarbij hebben we enorm veel last van de muggen. We struinen bijna de hele nacht naar muggen die ergens binnen komen en we weten niet waar. Ondanks het feit dat we ’s avonds alles tijdig dicht maken en overal horgazen hebben is het niet om te harden. Hoezeer we onszelf ook proberen te beschermen, we worden zowaar lek gestoken, zelfs ‘s avonds door de kleren heen.

Even rusten Dromerke, we moeten nog vele kilometers tot we thuis zijn.In lilongwe, de hoofdstad van Malawi verblijven we op een heerlijke plek aan de golfcourse. Het is 1 van de 2 campsites in de stad. Hier hebben we alle ruimte en omdat we verplicht zijn hier 2 dagen te overbruggen is dat geen straf. We hebben vernomen dat er in deze stad LPG te verkrijgen is en dat hebben we hard nodig om het wat betreft het koken te halen tot Zuid-Afrika. Aangezien het weekend is wachten we tot maandagochtend. Als we op maandag naar het gasvulstation gaan is het helaas niet mogelijk om de gastank die onder de auto is gebouwd te vullen. Het vulstation vult en verkoopt wel flessen gas, maar daar hebben we niets aan.

Op het stuk van Chitimba naar de grens met Zambia, ongeveer zo’n 500 kilometer, zijn we zeker 25 keer tot stilstand gebracht door roadblocks met politiecontrole. Overal moeten we de papieren en het rijbewijs laten zien en hetzelfde praatje afsteken. Een beetje vermoeiend en overdreven vinden we.

Ja ja, het is duidelijk van welke sexe jij bent.Inmiddels rijden we toch al even in Afrika rond en we kunnen maar niet wennen aan het feit dat we door velen, jong en oud, wordt nageroepen als zijnde “mzungu” wat zoveel betekent als buitenlander of blanke. Een typisch gevalletje van onderontwikkeldheid en kopieergedrag.  Stel je voor dat wij in Nederland alle anders getinte mensen na gaan roepen als zijnde ‘zwarte of buitenlander’. Dat zou op z’n minst Kamervragen opleveren en maatschappelijke oproer. Daar wij ons in alle omstandigheden makkelijk aanpassen roepen wij tegenwoordig vrolijk terug, ‘mfipa’ wat zoveel betekent als ‘zwarte’. En dat levert vaak een lach op. Dit getuigd van de dosis gezonde humor die de Afrikanen bezitten.

Vaak lopen de schoollokalen leeg als we stoppen om te lunchen.We verlaten Malawi om Zambia binnen te rijden. Malawi is mooi, en met recht ‘het warme hart van Afrika’, zoals ze het noemen. De bevolking is bijzonder prettig in de omgang, de wegen zijn er goed en de natuur is prachtig. Het is een bijzonder arm land, en het tracht vooruitgang te boeken op het verminderen van kindersterfte en het verminderen van hiv/aids, malaria en andere besmettingen.

Er zijn al bescheiden lichtpuntjes te noemen. Zo is er vooruitgang gemaakt wat betreft de distributie van aidsremmende middelen, én zijn hulpverleners steeds meer bezig met duurzame hulp, niet alleen gericht op voedsel, maar ook op educatie van de lokale bevolking inzake voedselvoorziening en ziektepreventie. Een koloniale erfenis is de bewerkelijke maisteelt, die vanwege de noodzaak tot irrigatie geen bepaald gelukkige keuze is voor de lokale omstandigheden. Momenteel wordt ingezet op de omschakeling naar gewassen die betere resultaten opleveren.  Als nou de toeristenindustrie ook nog op gang zou komen dan kan Malawi economisch stabieler en sterker worden.

De grens met ZambiaWe rijden de grens over van Zambia in een half uur en betalen maar liefst 150$ om het land in te komen. Als we in Chipata aankomen, een grensstadje, worden we heel vervelend van de opdringerige geldwisselaars en zien voor het eerst in Afrika veel verslaafde jonge mensen. We maken verbaal heel duidelijk dat we niet gediend zijn van deze opdringerigheid en dit werkt tot zekere hoogte goed. We worden zowaar met rust gelaten op een gegeven moment en kunnen vervolgens rustig inkopen doen. We overnachten in Chipata en rijden de volgende dag naar het South Luanga National park.

Ja ja, wij zijn er ook weer bij.Dit overzichtelijke park bezoeken we 1 dag en zien naast de vele boksoorten, impala’s, nijlpaarden, olifanten en zebra’s ook 4 krokodillen. Zambia heeft 19 geregistreerde wildparken en 34 “Game Management Area’s” rondom deze parken, waardoor Zambia 32% van zijn totale oppervlakte besteedt aan het in stand houden van wild. In dit park staan prachtige Baobab bomen en die leveren een grote schaduw op die we hard nodig hebben bij een buitentemperatuur van 38 graden in de schaduw. We overnachten net buiten het park en vanwege de muggen gaan we wederom op tijd naar binnen. Inmiddels zijn we onze dagstructuur aan het veranderen van vroeg naar bed en vroeg(er) op. De komende maanden gaan we veel lange afstanden overbruggen en hebben we de tijd hard nodig om van het een naar het ander te komen.

OH NEE, NIET WEER HÉ!!!Vanuit South Luanga rijden we naar Lusaka, de hoofdstad van Zambia. De tocht is 650 kilometer en gelukkig zijn de wegen goed begaanbaar. Onderweg zien we de armoede van de mensen waarin ze leven. Hier zijn net als in Ethiopië weer de hutjes met de rieten daken, stille getuigen van armoede. De jeugd loopt er echter hipper bij dan we tot nu toe gezien hebben, en de mensen ogen zeker niet ongelukkig. We kopen wat houtskool onderweg bij een jongen en de dankbaarheid waarmee hij het geld in ontvangst neemt is aandoenlijk. Zambia schijnt nog armer te zijn dan Malawi, en mogelijk is de armoede hierdoor ook meer zichtbaar.

Tussendoor denken we te overnachten waar het kan, en dat is niet op veel plekken want de route leent zich er niet toe om van de weg af te gaan en in de bush te kamperen. Dit heeft vooral te maken met de regentijd. We durven hierdoor niet te ver van de verharde weg af te wijken. Als we door Petauke rijden zien we een camping aangegeven,‘Zulu Kraal camping’.

Te koop;'Zulu Kraal Camping, Petauke, Zambia'We zien al direct aan de poort dat het erg verpauperd is. De poort hangt scheef, sluit niet goed en er hangt een slot op. Als we roepen of er iemand is krijgen we geen antwoord. We schuiven de vervallen poort open en zien direct dat de plek verlaten is. Prima overnachtingsplek dus voor ons, we houden nl van verlaten plekken. Nadat we de omgeving hebben geïnspecteerd en ervan overtuigd zijn dat deze uitgerangeerde plek niet bewoond is, instaleren we ons voor de nacht. En gelukkig net op tijd, want vervolgens krijgen we een enorme regen en onweersbui over ons heen. We drinken onze dagelijkse borrel in een openstaand hutje en wachten tot de ergste regen over is. De nacht is rustig en droog en als we ’s morgens de deur openen blijkt er toch iemand te zijn, te wonen zelfs. Een aardige jongeman begroet ons, spreekt geen woord Engels, maar uit zijn verhaal maken we op dat de camping te koop staat. Na het ontbijt vertrekken we weer om de laatste 400 kilometer af te leggen.

Zambia is een groot land, even groot als Frankrijk, Zwitserland, Oostenrijk en Hongarije tezamen. Het land heeft een oppervlakte van 750.000 km² en ligt in het tropisch gedeelte van Centraal Afrika op een tamelijk hoog plateau, ongeveer 1300 meter boven de zeespiegel. Zambia ligt ingesloten tussen 8 andere landen en heeft veel meren en rivieren met mooie stranden. We zien wederom weinig toeristen en we treffen meer ongerepte natuur aan. Wel komen we steeds meer blanken uit Zuid Afrika tegen. Onderweg worden we zo’n 4 keer tot stilstand gehouden bij een checkpoint. Hier wordt vooral om eten, drinken of een cadeautje gevraagd door de militair of politieman. Tot zo’n 40 kilometer voor Lusaka blijft het erg rustig op de weg. De bevolking zelf kan zich geen auto veroorloven en vrachtverkeer is hier ook minimaal. Wel zien we geregeld een vrachtwagen in de berm liggen of half in het ravijn hangen. Het is bekend dat er vaak veel te jonge chauffeurs met technisch gezien, slechte wagens op pad zijn. Dit is vragen om problemen en helaas vaak met slechte afloop.

Ooit een girafe door het dakluik zien kijken?Als we het 100 jaar oude Lusaka binnen rijden verbazen we ons over de drukte in het verkeer. Er rijden veel moderne auto’s en overal om ons heen zien we moderne hoge gebouwen zoals we die nog niet eerder in Afrika gezien hebben. Deze stad is ‘booming’ en de armoede is nadrukkelijk aanwezig. Het is soms moeilijk te begrijpen hoe een land en zijn economie functioneert. Zeker als je een moderne en groeiende stad in 1 van de armste Afrikaanse landen ziet. In de stad ligt de ‘Eureka campsite’, een prachtige camping met daaromheen een klein wildpark. Ook hier genieten we van het wild dat overal rondloopt en de giraffen die via het dakluik de camper inkijken. We komen een paar dagen bij en op maandagochtend rijden we terug naar het centrum.  Lusaka is het walhalla voor de overlanders want er is werkelijk van alles te koop op het gebied van auto-onderdelen.  Terwijl we staan te kletsen met een Nederlands/Duits stel dat we eerder in Ethiopië hebben ontmoet, zie ik vanuit mijn ooghoeken steeds meer vrouwen zich in een groepje verzamelen achter ons. Als we weer in de auto stappen komt 1 van de dames naar Ton toe en ze zegt: “I know you from Zambia television. You’re a famous actor. I love you, You’re Richard Gere!” Ton: “Sssttt, don’t tell anyone that I’m here, I want to have a quiet holiday”. Gillend van plezier liep ze terug naar het groepje en lol dat ze hadden, en wij ook natuurlijk.

1708 meter lang watergordijn wat met denderend kabaal naar beneden komt.Vanuit Lusaka rijden we in 2 dagen naar Livingstone, aan de grens van Zimbabwe, om de Victoria Falls te gaan bezichtigen. De tocht is 500 kilometer en tussendoor overnachten we nog op een grote farm, gerund door een Nederlandse vrouw. We staan hier echt op het platteland en ervaren wederom de Europese invloed. Vele blanke boeren zijn in de jaren 80/90 gevlucht vanuit Zimbabwe toen Mugabe het voor de blanken in Zimbabwe onleefbaar maakte en ze vervolgens het land uit joeg. In de omliggende landen van Zimbabwe tref je veel grote veehouderijen en stierenfokkerijen aan, en Zambia telt er ook velen. Eenmaal bij de Victoria Falls aangekomen beleven we 1 van de hoogtepunten van deze reis, het zevende wereld wonder. Van verre af zie je al de rook omhoog stijgen en als we in de buurt komen horen we het water naar beneden denderen.  De Victoria Falls zijn de breedste watervallen van Afrika. Tezamen vormen zij een watergordijn van 1708 meter breed en 100 meter hoog en hebben een maximale valhoogte van 128 meter. Per minuut valt er 500 miljoen liter water over de rotswanden. Het is een spectaculaire ervaring.

Overal regenbogen zodra de zon zich laat zien.Dit wereldwonder wordt gevoed door de immens brede Zambezi, de imposante rivier die van Angola naar Mozambique loopt. We zijn beide in trance als we het indrukwekkende spektakel aanschouwen. Wat moet David Livingstone toentertijd wel niet gedacht en gevoeld hebben. Hij heeft de Falls weliswaar niet letterlijk ontdekt, maar hij was wel de eerste Europeaan die ze op de kaart zette. Tijdens het wandelen langs de lange muur op worden we tot op de huid toe nat. De kracht van het vallend water en vervolgens de ‘rook’ die hierdoor omhoog optrekt maakt dat we gedoucht worden. Het water is warm en we drogen iedere keer tussendoor weer op. In het park kun je verschillende wandelingen maken, onder andere naar de kloof waar het water van de Zimbabwaanse kant en de Zambiaanse kant samenkomt. Het kolkt hier in een ‘boiling pot’ samen om vervolgens onder de brug over de Zambezi door te stromen. De dag vliegt voorbij, om 18.00 uur moeten we van het terrein af, maar we hadden nog graag de zon onder zien gaan. Wat een weerzinwekkend mooi natuurverschijnsel is dit.

Heerlijke gratis douche van de Victoria Falls.We nemen de dag erna vrijaf om bij te komen en om de indrukken te verwerken. Tijdens deze reis hebben we al vele plekken bezocht die op het werelderfgoed staan, en inmiddels dan ook voor de tweede keer een wereldwonder mogen aanschouwen. Na de stad Petra in Jordanië was dit het meest indrukwekkende moment. Inmiddels staan we op het punt om Zambia te verlaten en Namibië binnen te rijden. Vanuit Namibië gaan we naar Botswana om vervolgens weer via Namibië Zuid-Afrika in te rijden. De wegen worden aanzienlijk beter, hoewel we door de enorme regenval met momenten het asfalt zien veranderen in een kolkende rivier. De afwatering is helaas niet overal zo goed gereld als in Rwanda. Het probleem van de muggen hebben we inmiddels enigszins onder controle doordat we consequent tegen de schemer alle ramen en deuren sluiten, en ook ’s nachts alles dicht houden. Dit maakt dat we al zeker 1 week ‘muggevrij’ door het leven gaan.

Tot zover verloopt 2014 zeer succesvol voor ons, de auto doet het voortreffelijk en we zijn inmiddels in het bezit van een reserve schokbreker, dus wat kan ons nog gebeuren. We komen nu steeds vaker andere reizigers tegen en dat geeft leuke ontmoetingen en andere gesprekken. Kortom, we genieten iedere dag.

Foto’s

18 Reacties

  1. Tonny:
    16 januari 2014
    Ha Ton en Ingrid. Wat een indrukwekkende reis. Ik geniet van de verslagen en de foto's. Je leert w.s. omgaan met de armoede die je ziet. Word dit de rest van jullie leven rondtrekken over de aardbol? Geniet maar met volle teugen, hier in Nederland is het dan toch maar tamelijk saai!
  2. Lotte:
    16 januari 2014
    Leuk weer wat gelezen te hebben! Geniet van jullie 2e helft, ik blijf op afstand volgen!

    Groeten Lotte
  3. Elly:
    16 januari 2014
    Weer een leuk verhaal , zo lijkt het net of wij erbij zijn
    tot het volgende verhaal
    gr elly
  4. Anja:
    16 januari 2014
    We zijn weer op de hoogte, wat een leuk verhaal weer . Even wat over ons, Paul is Prins carnaval in Afferden we gaan dus een drukke tijd tegemoet. Vele groeten van ons en nog vele leuke verhalen. Ingrid doe Richard Gere de groeten van mij.
    Groetjes Prins Paul d'n urste en prinses Anja.
  5. Franca:
    16 januari 2014
    Hoi Ingrid en Ton

    Ik geniet wederom van jullie reisverslag, speciaal jullie verhaal over Malawi. Op de tropenopleiding hebben we onze eindscriptie over de hoge moeder en kindsterfte in Malawi beschreven. Een van de collega's was er geweest en beschreef de hoge moedersterfte tijdens de bevallingen. De moeders werden bijgestaan door de plaatselijke
    vroedvrouw, die graag met kruiden en toverspreuken werkt, als de baby lang op zich liet wachten wist deze zeker dat de vrouw vreemd was gegaan, anders wilde de baby wel komen. De moeder werd dan aan haar lot overgelaten, of ze stopte allerlei kruiden in de moeder met alle gevolgen vandien.
    Malawi staat nog altijd bovenaan mijn lijstje om te bezoeken.
    Nog een mooie trip en ik blijf meegenieten.
    groetjes Franca
  6. Hanneke:
    16 januari 2014
    Dag Ingrid en Ton,

    Wat leuk dat jullie wens om Afrika te doorkruisen zo goed lukt!
    De beschrijving van Malawi en Zambia komt me bekend voor. Ik heb in 1978 (lang geleden!) door die landen gereisd. Malawi prachtig qua natuurschoon met heel vrolijke mensen maar ook toen erg arm.
    Ik wens jullie nog een heel boeiend vervolg toe.
    Groet, Hanneke
  7. Helene:
    16 januari 2014
    Jeeeej wat een verhalen toch weer, ik kijk alweer uit naar de volgende keer:-):-) nog véél succes met de 2de helft van de reis !!
    Gr Helene
  8. Marian van Alphen:
    16 januari 2014
    Hoi lieve Ingrid en Ton, ik ben de laatste 2 dagen al steeds aan het kijken...er komt vast een dezer dagen een nieuw verhaal...dus het begint al een beetje structuur te worden wanneer ik jullie verhaal verwacht...!!
    Hoera.....daar was hij dan....vanmiddag na 't werk achter de pc...jawel jullie zijn er...gelukkig!! Fijn om te lezen dat jullie van iedere dag genieten, het is dan ook wel super geweldig wat jullie zoal meemaken... echt prachtig. Leuk vond ik om te zien dat Tim (onze jongste zoon) helemaal geïnteresseerd naar jullie foto's zat te kijken, helemaal geboeid... en toen ik vertelde dat er nog veel meer foto's te zien waren hoorde ik steeds de ahhhhss en ohhhhss voorbij komen, hij vond het prachting, zijn conclusie was dat jullie vast heeeeel veeeel geld moeten hebben om zo'n reis te kunnen maken, de dromer deed daar nog een schepje bovenop!! Tja.... dat kan allemaal als je op Norbertushof werkt... nietwaar!! Ik was de laatste hand aan het leggen aan een heerlijke zuurkoolschotel (dit doe ik om jullie lekker te maken) toen Tim zijn ogen uitkeek!!
    Hij was helemaal gefascineerd. Zo te lezen verlangen jullie nog niet naar het Hollandse en houden jullie het nog wel vol, beter gezegd... jullie genieten, en dat is ook de bedoeling. Heel fijn!!
    Hier verder alles goed! De carnaval komt eraan... de nieuwe teams zijn bekend... kortom het gaat allemaal zijn gangetje alhoewel we je hartstikke missen en stiekem uitkijken naar je terugkomst. Maarrrrr...het gaat helemaal goed!!!
    Heel veel liefs en graag tot de volgende keer, daaaaaag!! XXX
    Greetttzz Marianne
  9. Jolanda:
    17 januari 2014
    En dan te bedenken dat ik Richard Gere wel eens mag kussen.... op zijn verjaardag bijvoorbeeld..Haha... Geweldig! Is hij trouwens niet morgen jarig?? 1 dag vóór mijn verjaardag of vergis ik me?? Heb het nog even bij jullie Sandy nagevraagd maar die wist het ook niet precies...
    Wat een boeiend verhaal weer Ton en Ingrid, heerlijk om te lezen zoals jullie daar leven en genieten... Heel veel succes weer met het vervolg van jullie reis en wij beginnen onderhand met aftellen totdat we jullie weer zullen gaan zien... en de verhalen live gaan horen!
    Enjoy!!
    Groetjes de Walletjes
  10. Ineke:
    19 januari 2014
    Hoi Ingrid en Ton,
    Niet alleen jullie verhalen zijn geweldig, ook de foto's zijn fantastisch. Prachtige beelden en de mooiste kleuren. Die vertellen al een verhaal op zich. Ik weet niet wie van jullie twee de beste foto's maakt, maar bij Norbertushof kunnen we nog wel zo'n fotograaf gebruiken!
    Als Ton inderdaad jarig was gisteren, dan alsnog van harte gefeliciteerd.
    Groetjes, Ineke
  11. Nelly plas.:
    20 januari 2014
    Hallo Ingrid en Ton,
    Gelukkig het drukke weekend is voorbij,en nu het verhaal van jullie lezen daar moet ik rustig bij gaan zitten











    Hallo Ingrid en Ton,
    Gelukkig het drukke weekend is voorbij en nu het verhaal van jullie lezen, hierbij moet ik rustig gaan zitten.
    Weer fantastisch!!
    Fijn dat alles goed verloopt en geniet er nog van, nog een paar maanden!!!

    Lieve Groetjes Gerard en Nelly.
  12. Jokelien:
    20 januari 2014
    Een bijzondere dag in een bijzonder jaar, op een bijzondere plek etcetera. Van harte in ieder geval!

    Groeten van Jokelien
  13. Willy en Frans van Dijk:
    21 januari 2014
    Dank weer voor het mooie leerzame verhaal.
    Jullie zijn nu ook voor ons op bekent terrein.
    Indrukwekkend hè die Victoria Falls.
    En je zal daar zijn op je verjaardag,om nooit te vergeten.!!
    Liefs Willy
  14. Chalmer en Cathelijn:
    21 januari 2014
    Beste Ton en Ingrid,
    dank zij jullie verhalen zijn wij ook weer even terug in Afrika! Het weer, de sfeer, de beesten; het komt allemaal terug bij het zien van jullie mooie foto's en beschrijvingen! Grappig om te lezen dat jullie toch ook regelmatig "moeten" doorrijden...je ontkomt er niet aan he, lijkt het wel. Wij Europeanen blijven ons wat haastig gedragen...toch hebben wij de beste/mooiste herinneringen aan de dagen dat we stil stonden en andere dingen deden dan rijden..! Geniet maar lekker, van het eten, de mensen, het weer en elkaar natuurlijk!!
    Lieve groet! Cathelijn en Chalmer
  15. Zwarte plak bewoners:
    22 januari 2014
    Het is wederom een belevenis om met jullie op reis te zijn,
    zo voelt het in ieders geval tijdens het lezen
    uitgemaakt voor witte en dan ook nog zwarte terug te roepen
    vind ik wel lef hebben, maar je hebt in ieder geval een troef in de hand een wereld beroemde ster!!!! en Ton Happy - B - Day.
  16. Lucie:
    25 januari 2014
    Hallo globetrotters,
    Wat een belevenissen ,heerlijk om zo los van alle hectiek je leven te leven.
    Hier in Willemstad gaat alles zijn gangetje.
    Vanavond toevallig een benefiet avond vol zang ,bandjes en optredens hier in het vossehol in Willemstad.
    Georganiseerd door Niki de vriendin van Max. Zij is samen met een vriend geld aan het inzamelen om een reis te maken naar Kenia het project waar mijn broer voor sponsort .Zij gaan daar theater maken op scholen. Hebben een leuk programma ontwikkeld.
    Ik heb super zin om weer eens lekker op stap te gaan met je Ingrid. Die Bosse bol is inmiddels wel verteerd!!
    Geniet nog even samen met je lieve Ton!
    liefs Willem en Lucie xxxxx
  17. Sacha:
    26 januari 2014
    Weer ontzettend genoten van jullie ervaringen....
    liefs Sacha
  18. Berna:
    31 januari 2014
    Weer geweldig genoten van jou mooie verhalen en de prachtige foto's.
    Fijn dat jullie droomreis zo fantastisch verloopt.
    Heel veel groetjes